1. |
|
|||
|
De betonnen aarde laat geen zaad ontspruiten
Vliegen feesten gulzig van mijn traan
Roest daalt neer in mijn wentel-ziek huis
Mijn vlees is ziek van de maden en koorts
Ik ben gevangen in de schaduw van de stenen vleugels van tijd
Er is zon noch maan en sterren schijnen hun duisternis vol haat
Geschoffeerd, uitgemergeld, ontdaan van eer en geweten
De eeuwigheid in deze verlatenheid drukt zwaar
Het kristal is gebarsten en zingt niet meer
Zelfs niet de zoete stem van melancholie
Tijd maalt als graniet en wikkelt prikkeldraad om mijn ledematen
En wanhoop forceert gemeenschap met mijn geest
In mijn kist van kunstmatigheid en uitwerpselen
IJldromen vormen zich in mijn mantel die door een windvlaag opbolt
Die wind, onwelriekend en tastbaar
Wroet door alles heen
De grote beul die alles overziet
Levend sterven is mijn repliek in deze tegen-wereld
|
||||
2. |
|
|||
|
Het huis in mijn hart is koud
Door wind en regen geteisterd
O wee, mijn kille botten
Gepijnigd door de waterkoude van deze desolate woestenij
Ik strompel voort
Klam en reumatisch als een herfstdag
Zwaarmoedig en gebukt onder mentale tirannie uit een ver verleden
Een schreeuw zo stil als van mijn versteende hart
Vecht om gehoord te worden door dove oren
Maar mijn lippen zijn aaneen genaaid met prikkeldraad
Mijn tong is verlamd
Een masker van kunststof heb ik gemaakt
Een mantel van consumptief zelfbedrog en ik wil niet meer
Niemand ziet mijn lijden
Zelfs de zwerfhond draaft hooghartig langs mij heen
Smart en angst zijn mijn onafscheidelijke kompanen
Ik haat mijn leven
Ik verlang te sterven
De leugen houdt geen stand meer
|
||||
3. |
|
|||
|
Een sombere zucht hangt zwaar op mijn eenzame hart
Ik verlang naar bekoring
Doch laster en smaad zijn mijn deel
Zij die mij tarten – zij die op tronen gezeten
Bemind, gekroond, oordelen mij een paria
En aldus is de vurige onderdrukking van mijn wezen gerechtvaardigd
Welk onrecht heb ik begaan dat ik dit verdien?
Ik zucht onder het juk van smaad en ga gebukt
Onder een nimmer aflatende stroom van verwijt
Oh! hoezeer ik smacht naar rust
Dat ik hun hoongelach niet meer horen zal
Elke blik naar mij is een roestige spijker in mijn vlees
Elk woord is als bijtend zuur
Elke vorm een vijand
Zulks is de waanzin in mijn hoofd
Een kanker daar geplant door het gluiperige vuil
Dat zijn tekorten op mij botvierde
Mijn wezen is voorwaar mislukt
Het is beter niet te zijn dan nog een uur, nog een dag
Een leven lang hun marteling te moeten ondergaan
Kwalijke herinneringen kwellen mijn ziel
Getergd door trauma vol venijn
Verketterd door vuige laster
Folteringen en terreur door zij die mij tarten
Jaren van mishandeling en spot
De hoon en minachting heeft mijn ziel vermoordt
Ik heb niets meer dan de scherven van mijn onschuld en de tranen
De gesel van mijn falend bestaan
Langzaam stierf in mij de hoop in het goud
En het verlangen naar de zon
|
||||
4. |
04 Koud Als Het Graf 1
04:41
|
|
||
|
Grauwzame melancholie dwaalt
De mist van klaag'lijk verlangen omhelst de bemoste zerken
Een droeve schim vindt hier soelaas
Verscheurd door ellendig leven
Immer wederkerend naar het graf
Daar stort hij bittere tranen
Daar omhelst hij de zelfkwelling
Daar wordt hij verteerd door het verlies
Vol van smart weent hij om zijn gruwelijk lot
~
Het vuur in mijn hart is slinkende
De kracht ontbreekt me om het verzet voort te zetten
Waanzin en wanhoop legen mijn ziel
En ik
Ik heb geen waarde meer
Nietig ben ik
Volmaakt leeg in mijn falen
Voor mij is er geen heil in bekoring
Oh, hoe zoet is de omhelzing van de strop
Als de warmte van de mens mij ontbeert
|
||||
5. |
|
|||
|
Het klinisch wit van de muren bevlekt met de scharlaken waarheid
De vileine stank van bloed en wanhoop
Stil en verlaten de gangen, verstoken van enige bezieling
Met slechts een echo van een reeds gestorven schreeuw
De alles verstikkende pijn die mijn geest besmet
Bedwelmende uitzichtloosheid vermengd zich met antiseptische reiniging
Gruizige zwachtels kastijden mijn innerlijke kwetsuren
Groen-oog roert zich
Zwartzaad wentelt en maalt rusteloos in een diep en grauw onbehagen
Gegalvaniseerd door haat en zwarte kunst om de heiland te verdoen
Ik ken alleen deze bitterheid van zielengal die gevoed wordt
Door het venijn van mijn treurig verleden
Staak toch het vruchteloos zoeken naar het licht
En omarm de duistere leegte van de Dood
Met deze ellende zwaar op mijn hart is er maar een toekomst
Haten tot mijn laatste snik
Vervloek god met mijn laatste ademtocht
En de wonden in mijn polsen die een onstelpbare stroom bloed uitbraakt
Genadeloos pulserend tot ver voorbij de kritieke grens
Het kloppen wordt minder
Langzaam komt mijn hart tot staan
Vaar niet wel, vervloekte wereld
Volg mijn voorbeeld en sterf met mij
|
||||
6. |
|
|||
|
Levensvijandig en bevroren is het as dat neerdaalt in mijn hart
Kaal en dor is mijn ziel
Zwart en misvormd door de kwalijke herinneringen die mij kwellen
Hoe vreselijk is dit alles
Mijn donkere gedachten verdiepen zich evenals de duisternis
En een grote neerslachtigheid maakt zich van mij meester
Niets dat mij kan verlossen van de kettingen van het lot
Geen geslacht lam die mij nog van de waarheid verblinden kan
De profeet van onheil in zijn mantel van zwarte veren
Hij spreekt de akelige waarheid
Vervloekt zij de kudde die mij verstootte
De leugens van de massa zo zorgvuldig gebouwd
Werden ruw voor mijn ogen neergehaald
Aldus vielen de schellen
Zo zag ik de naakte waarheid
Steeds dieper
Steeds grauwer
De honingzoete bries werd een storm van schorpioenangels
Zulks is de kern van de schepper
Het grauw en zinloos bestaan verzameld zich tegen mij in een kille omhelzing
Aamborstig door de ijle winterkou
Geplaagd door de wind en de sombere aanblik van een dood landschap
Schrijd ik voort naar een onzeker lot
Bitter zijn de tranen die over mijn wangen branden
Hoe kommervol is dit leven
|
||||
7. |
07 Koud Als Het Graf 2
06:51
|
|
||
|
En weer keer ik naar het bos bij het vallen van de avond
De kille herfstlucht
Haar droeve omhelzing
Ze troost niet
Ze is niet aangenaam
Doch het vlijt mijn ziel te rusten als een koud graf
Het kleed van herfstbladeren en regenvlagen zal mijn stee zijn
Het graniet, vuil van alg en mos is mijn huis
Wij allen bevechten de benige hand van magere Hein
En schuiven onze executie vooruit in de onbekende toekomst
Doch ik ga zonder eer en geef mij over aan een roemloze ondergang
Ik omarm de koude zerk en ween mijn verdriet
Als een laatste wanhopige greep naar zin en betekenis
Maar het is zinloos
Ik haat mijn hart en mijn adem
Dat ze zich niet meer manifesteren zullen
Samen met de graven zal ik vergaan
Naakt ben ik
Geen mens die me opmerkt
Niemand die echt om me geeft
Het is beter niet te zijn
|
||||
8. |
08 Alles Is Vluchtig
05:41
|
|
||
|
Tijd heelt geen wonden maar neemt alles van ons af
Wat je bereikt hebt, wat je ervaart
Dat alles verwaaid als stof in de woestijn
En ziet de hoop vlieden
Volmaakt leeg vul ik mijn dagen
Ik zit hier wanhopig
Zo gruwelijk en kaal
Eenzaamheid is al wat rest
Succes is een leugen
Vriendschap is een illusie
Een sluier van zelfbedrog
Zodat we 's nachts niet te hard krijsen van angst
Enkel wanneer de dood zich aandient
En zich diep in je hart nestelt, valt het doek
Wat overblijft is een onbarmhartige leegte
Stil en kaal, een oneindig vacuüm, de laatste halte
Ik staar in die leegte
En weet dat niets me zal missen
Als ik binnentreed en verdwijn
Het leven bleek toch zinloos te zijn
|
||||
9. |
|
|||
|
Dwalend door wonden en kankers in een ziekelijk onverlangen
Tollend op benen van tergernis
De ziel verscheurd en ontnomen
En ontwaken in winterkoude
Onafgebroken voortstrompelend naar meer ellende
Ik haat het blauw aan de hemel
Scherven van mijn hart liggen verspreidt
Over de dorre verlatenheid van mijn ziel
En schuld is al wat hier nog groeit
Hier is geen god om mijn pijn te verlichten
Ik vlij mij neer op de bevroren grond
Met slechts de kou en de mist als deken
Ondergedompeld in spijt en verwijt
Ineen gekrompen lig ik hier
Ik verdrink mezelf in een diepe droefenis
Een kraai in de boom krast mijn requiem
De smarten van een ontwijde ziel
Maar wordt verstoord als het schot over de heide klinkt
|
||||
10. |
bonus 10 Disheartenment
06:02
|
|
||
|
Blind my eyes, I don't want to see
Make me deaf, sound is unbearable
Mute my voice, my words are useless
Take away my scent, I can't stand the smell of life anymore
Give me drugs so my mind will stop
Cut away my hands so I won't feel
Too much information
Too many memories
I lie here broken
My soul is in ruins
Not able to continue any longer
Would my end bring peace at last?
Please, take away my air
I cannot control my thoughts
Make an end to this life
I have been in Hell for far too long
To crawl away in a corner
To never again return
To perish in darkness
Would that bring peace at last?
Please, I cannot stand humanity
The miracle fails to blossom
It was already broken in utero
I don't believe in the lie anymore
All around me is bleak and grey
Leaves fall like ash
Everything withers and dies
A constant winter of the soul
There is nothing for me here
No one will ever miss me
None will mourn my passing
My grave will be forgotten
|
||||
Veneratorius_Mortifer Netherlands
Putting my music online just to have some sort of legacy for my art. I don't know how to do promotion, so I won't bother trying. Looking for labels to release my art on CD format. That would be nice.
If you like Smarten Van Een Ontwijde Ziel, you may also like:
All that died was my innocence
by Sorry...
supported by 4 fans who also own “Smarten Van Een Ontwijde Ziel”
This is a masterpiece of a DSBM album perfectly encapsulating the feeling of total isolation and severe depression, It is my favorite album of all, and i listen to it and my favorite track a Life poorly Spent daily
go to album
supported by 4 fans who also own “Smarten Van Een Ontwijde Ziel”
Le poids de l'existence en une chanson. Parfait, mais à écouter de bonne humeur.
go to album
supported by 4 fans who also own “Smarten Van Een Ontwijde Ziel”
Guitars sound like flaming lava, riffs melting into one another while moving slowly across everything and destroying everything - the plaintive and bruised cries for help over it all add a weight that sinks you beneath the earth. The sound is as clear as the soul is dark.
go to album
Bipolar Lovers in Love (EP)
by Cusi Coyllur
Quirky pop with a smooth sheen that belies the hefty issues—mental health, interpersonal violence—it tackles.
go to album
Delights Of My Life
by Eric Chenaux Trio
featured on Bandcamp Radio Apr 23, 2024
go to album
Ricardo Dias Gomes x Domenico Lancellotti
by Ricardo Dias Gomes
featured on Bandcamp Radio Apr 23, 2024
go to album
featured on Bandcamp Radio Apr 23, 2024
go to album
